مامان چي بپوشم؟
مامان چي بپوشم؟ 
قبل از اينکه بخواهيم در مورد نحوه انتخاب پوشش مناسب براي فرزندان صحبت کنيم، خوب است والدين اطلاعاتي در مورد سنين الگوپذيري کودکان داشته باشند. يکي از آموزش‌هاي اجتماعي به کودکان، آموزش پذيرش جنسيت و به دنبال آن انتخاب لباس مناسب براي آنهاست. بهترين سن براي شروع اين آموزش‌ها از 3 تا 5 سالگي است.
کودکان کنجکاو هستند
معمولا کودکان در 3 سالگي جنسيت خود را تشخيص مي‌دهند و اين به معناي آشنايي با مسائل جنسي نيست؛ يعني کودک 3 ساله مفهوم رابطه زناشويي را نمي‌فهمد و مثلا اگر مي‌گويد مي‌خواهم با آقاي ايکس ازدواج کنم، به معني اين نيست که مفهوم ازدواج را مي‌فهمد. صحبت کودکان در اين موارد بيشتر انتقال احساس است نه مفهوم. مفهوم پسر و دختر در ذهن کودک، معناي متفاوت و خاصي دارد. البته او در اين سنين بين اسم‌هاي دخترانه و پسرانه، لباس‌ها و بازي‌هاي دخترانه و پسرانه تفاوت قائل مي‌شود و آنها را درک مي‌کند و مثلا نوع لباس يا اسباب‌بازي‌اش را متناسب با جنسيتش انتخاب مي‌کند.
در اين سن کودکان با والد هم‌جنسشان همانندسازي مي‌کنند يعني دختران از مادران و پسران از پدرشان الگوبرداري مي‌کنند. شروع الگوپذيري در همين سنين 3 تا 5 سالگي است. کودکان وقتي متوجه جنسيت خود مي‌شوند، در مورد جنس مخالفشان يک نوع کنجکاوي دارند و مي‌خواهند بدانند فيزيک بدني جنس مخالفشان چيست يا به چه بازي‌هايي مي‌پردازند. حتي ممکن است کودک خودش را از بازي با جنس مخالف کنار بکشد و از دور بازي آنها را نگاه کند تا رفتار جنس مخالفش را بهتر درک کند.
تمام کارهايي که کودک در اين سن انجام مي‌دهد، بيشتر نوعي کنجکاوي براي شناخت جنس مخالف است و جنبه شهواني ندارد و والدين نبايد نگران انحراف اخلاقي کودکان در اين سن باشند.
تاثيرات انتخاب لباس نامناسب
از 3 سالگي به بعد، بايد رفتارهاي کودک را مقداري جدي تر گرفت؛ مثلا براي يک کودک 6 ساله بايد براساس سن، جنس، فرهنگ و مذهبي که کودک با آن بزرگ‌شده، انتخاب کنيم. بسياري از والدين قبل از اين سنين شروع به ايجاد محدوديت براي فرزندانشان مي‌کنند و کودک متوجه اين سخت‌گيري‌ها نمي‌شود و مفاهيم آن را درک نمي‌کند که چرا بايد لباسي خاص بپوشد يا نپوشد.
گاهي والدين در فصل گرم کودکان را مجبور به پوشيدن لباس‌هاي تنگ و چسبان مي‌کنند و کودک مقاومت مي‌کند يا بدون در نظر گرفتن اينکه رنگ لباس شاد است يا نه، لباس‌هايي که متناسب سن کودک نيست، تنش مي‌کنند که تاثيرات بدي روي او مي‌گذارد. همان‌طور که گفتيم از 3 سالگي به بعد، مفاهيم ايجاد محدوديت براي کودک معنا پيدا مي‌کند. مثلا هيچ ايرادي ندارد وقتي فرزند دختر در خانه است، متوجه آرايش کردن مادر، نحوه لباس پوشيدن او مثل پوشيدن دامن باشد.
اگر رابطه دختر با مادر رابطه خوبي باشد، کودک الگوبرداري مي‌کند اما اگر اين رابطه خوب نباشد، کودک از پدرش الگوبرداري خواهد کرد؛ مثلا هستند کودکان دختري که دامن نمي‌پوشند و رفتارهايي مردانه دارند چون از پدرشان الگو گرفته‌اند و گاهي هم پدر اين رفتار کودک را تقويت مي‌کند. حالت برعکس اين مورد هم وجود دارد؛ کودک پسري که در خانه با مادر تنهاست، ممکن است دائم ببيند مادرش در حال آرايش کردن است.
برخي مادرها هم براي سرگرمي کودک پسر خود را آرايش مي‌کنند مثلا لاک به دست‌هايش مي‌زنند، روسري سر او مي‌گذارند و... با اين روش، مادر يک بازي راه مي‌اندازد و در واقع مي‌خواهد با کودکش سرگرم شود. اين کارها اگر تا زير سن 3 سال باشد، عيبي ندارد اما از 3 سالگي به بعد بايد مراقب بود چون باعث الگوگيري غلط در کودکان خواهدشد و هويت جنسي آنها را زير سوال مي‌برد. برخي از بزرگسالاني که دچار مشکل هويت جنسي هستند، والديني داشته‌اند که در کودکي آنها را تحت الگوبرداري غلط قرار داده‌اند.
کودک به دنبال اثبات خود است
والدين بايد از 3 سالگي به بعد با توجه به جنسيت، سن، فرهنگ، مذهب و فصل لباس‌هاي مناسبي براي فرزندانشان انتخاب کنند. ممکن است بخواهيد با فرزند دخترتان بيرون برويد. اگر لباسي پسرانه انتخاب کرد، به او اجازه اين کار را ندهيد اما گاهي ما بر سر رنگ لباس با فرزندمان اختلاف نظر داريم که در اين مورد بايد اجازه انتخاب به فرزندمان بدهيم و مخالفتي با او نداشته باشيم.
گاهي کودکان بين 10 لباس مي‌خواهند لباسي را انتخاب کنند. در اين شرايط بايد گزينه‌هاي او را محدود کنيم تا مشکلي ايجاد نشود. مثلا 2 لباس براساس جنسيت او انتخاب کنيم و بگوييم بين اين 2 لباس يک لباس را خودت انتخاب کن. با اين کار، اعتماد به‌نفس را در فرزند تقويت مي‌کنيم. ممکن است لباسي را به تن کودکتان کنيد و او مخالفت کند. اين مخالفت را نبايد لجبازي دانست چون کودکان به دنبال اثبات فرديت خود هستند و با انتخاب لباس مي‌خواهند خودي نشان بدهند.
زندگی مثبت
