این گونه کودک خود را تشویق کنید

کودکان و نوجوانان را به خاطر همان چیزی که هستند، صرف نظر از آنچه که از نظر ما می تواند باشد، مورد تایید و پذیرش قرار دهید. آنها چه موفق بشوند، چه نشوند باید به خاطر سعی و تلاششان تحسین و تشویق شوند. 

1- کردار و عملکرد کودک را مورد تحسین قرار دهید، نه خودش را: کودکان و نوجوانان را به خاطر همان چیزی که هستند، صرف نظر از آنچه که از نظر ما می تواند باشد، مورد تایید و پذیرش قرار دهید. آنها چه موفق بشوند، چه نشوند باید به خاطر سعی و تلاششان تحسین و تشویق شوند. اگر والدین تنها زمانی که کودکشان استعداد و شایستگی از خود نشان می دهد، او را قبول و تایید کنند، کودکی کمال گرا تربیت می کنند که تحمل شکست ندارد و این مساله در آینده به ضررش خواهد بود.
 

2- یک عملکرد مشخص را مورد تحسین قرار دهید: با ذکر جزییات شرح دهید کجای کار که کودک و نوجوان انجام داده خوشحال کننده است، به طوری که او بفهمد چه کاری را درست انجام نداده و در چه قسمتی خوب و بی نقص بوده و اگر بخواهد چیزی را اصلاح کند چه کار باید بکند.

3- کودک را بدون اما و اگر و گوشه و کنایه مورد تحسین قرار دهید: برای گرفتن بهترین نتیجه، تعریف و تحسین باید رک و صریح ابراز شود، بدون اما و اگر و گوشه و کنایه درباره شکست های گذشته یا تضعیف کردن نتیجه. جمله هایی مثل «خوب عمل کردی، تعجب می کنم که تنبلی نکردی!» یا «مشق امشبت خوب است. چرا قبلا از این کارهای خوب نمی کردی؟» یا «چه  عجب خرابکاری نکردی!» هرگونه تاثیر مثبتی را که ممکن است تعریف و تحسین داشته باشد، خنثی و بی اثر می کند.

4- تحسین و تعریف باید واقعی و صادقانه باشد: همان طور که در مورد بزرگسالان صدق می کند، کودک و نوجوان تمجید دروغین را نوعی اهانت ناخوشایند محسوب می کند. تحسین و تمجید دروغین، خودآگاهی کودک را زائل می کند.اعتماد او را به پدر و مادر یا هر بزرگسال دیگر از بین می برد و ممکن است ترس از شکست را در او افزایش دهد.

5- تحسین و تمجید را بلافاصله ابراز کنید: تعریف و تحسین را بدون فوت وقت به زبان بیاورید و آن را در حضور کودک بگویید نه اینکه از او دور شوید یا از اتاق دیگری بگویید، یا به فرد دیگری بگویید تا او بشنود و باید طوری باشد که او بتواند طرز گفتن شما را ببیند.

6- روش های فیزیک را فراموش نکنید: تماس بدنی و حالت چهره به خوبی می تواند بیانگر تحسین باشد. در آغوش کشیدن، لبخند زدن و بوسیدن، مهم است. این کارها بیانگر محبت و قدردانی هستند، کمتر جنبه قضاوت و بیشتر حالت خودانگیخته دارند.

7- بگذارید کودک خوش را عامل موفقیت بداند: نگویید: «فوق العاده است. تو قبول شدی. من گفتم که از روش های من در انجام کارت استفاده کن»، «اگر من وادارات نکرده بودم که برای درس شنا بروی، نمی توانستی این نشان را بگیری» یا «او در خواندن فوق العاده است، ولی من 5 سال هر شب همراهش درس می خواندم.» بگذارید کودک کامیابی خود را باور کند.

هفته نامه سلامت